Seni anlatmaktan kalemler aciz…
Seni yazmaktan edipler aciz…
Dünyadaki tüm dillerin en güzel kelimeleri bir araya gelse…
En ünlü şairler dizelere eklese…
Seni anlatamaz…
Hal böyleyken ben nasıl anlatayım Efendim?
Dünyanın bir tarafının oburluktan obez olduğu, diğer tarafının bir ekmek kırıntısı bile bulamayıp açlıktan öldüğü bir adaletsizlik içinde…
Güçlünün güçsüzü ezdiği…
Bir ülkede 80 kişi gösterilerde öldüğünde “insanlık namına” savaş uçaklarıyla semaları karartanların, binlerce insanın ölümüne “ülkenin iç meselesi, karışılmaz” hoşgörüsü (!) ve aymazlığı sergilediği dengesizlikte…
Toplumsal mazlumun toplumsal kabadayı karşısında aciz, güçsüz ve savunmasız kaldığı bir dünya düzeninde…
Sana olan hasretimiz…
Sana olan özlemimiz…
Sana muhtaçlığımız hiç eksilmedi Efendim…
Sen ki,
Kız çocuklarının diri diri toprağa gömüldüğü, fakir ve garibin zengin ve imtiyazlılarca hoyratça ezildiği bir ortamda…
Yol kesen bir milleti yol gösteren yıldızlara çevirdin…
Sen ki,
Kavganın, vahşetin, savaşın kol gezdiği bir toplumdan,
İnsanlığa ışık tutan nesiller çıkardın…
Sen ki,
Yaradan’ın kanunlarını kendi elleriyle bozan, Allah’ın dinini değiştirip kendi nefislerinin hurafelerini din diye kitaplara yazanların elinden kurtardığın İslam’ı, Son ve hak Din olarak insanlığa hediye verdin…
Sen ki,
Habibullahsın…
Sen ki,
Resullullahsın…
Muhammedsin…
Mustafasın…
Ahmedsin…
Seni varlığımızın sebebi, yoktan var eden Yüce Mevla övmüş… Biz aciz kulların gücü yeter mi seni layıkıyla övmeye…
Sana, dünyanın, her zamankinden daha çok ihtiyacı var şimdi Efendim…
Sevgimiz, hasretimiz, özlemimiz dile gelmiyorsa…
Bil ki bizim acizliğimizden, senin yüceliğindendir…
Şefaatine muhtacız Efendim…
Doğum günün kutlu olsun Sevgililerin En Sevgilisi… |
