Andımızı Kim Okumalı?

ANDIMIZI KİM OKUMALI

Birkaç gündür ANDIMIZ ile yatıyor ANDIMIZ ile kalkıyoruz!

Andımız okunmalı mı, okunmamalı mı?

Andımız okunmalı!

Okutulmalı!

Ama henüz günahı sevabı, doğruyu yanlışı, iyiyi güzeli doğru dürüst kavrayamayan ilkokul çocuklarına değil, ortaokul, lise, üniversite talebelerine!

Hatta ve hatta yolda gördüğü çöpü kaldırmayana…

Dolmuşta engelliye, yaşlıya, hastaya, bebekli kadına yer vermemek için uyku rolüne soyunana…

Kahvehane köşelerinde pinekleyen çalışkan işsizlere…

Öncelikle dün yaşadığım bir olayı paylaşayım…

Üniversiteye (Tarih Bölümü) derse gitmek üzere dolmuşa bindim.

En arkaya, engelliler için ayrılan ama bugüne kadar bir tane bile engelli vatandaşımızı göremediğim (!) alana kadar uzandım. Koltukların tamamı doluydu çünkü. Ve öndeki üçlü koltuk hariç diğer koltukların tamamında lise veya ortaokul öğrencileri vardı.

Üç dört durak sonra, kucağında 2,5 – 3 yaşındaki dünya tatlısı kızıyla bir anne bindi.

Bir taraftan kızını sımsıkı sararak, diğer taraftan sağa sola tutunarak arka tarafa doğru ilerledi. Ve ayakta yolculuğuna başladı.

Bir müddet bekledim!

Öndeki üç koltuk hariç, tamamını lise ve ortaokul öğrencilerinin işgal ettiği koltuklardan bir tek beden ayağa kalkma zahmetine katlanmadı.

Bir tek kişi kucağında 2,5 – 3 yaşında çocuğu olan bu anneye yer vermedi!

Ayakta yolculuk eden benden başka yaklaşık 10 kişi daha vardı.

Bir müddet de onları bekledim!

Bir tanesinin aklına gelip, gençleri uyaracak mı?

Ve onlardan da en ufak bir kıpırdanma gelmeyince patladım!

“Siz okula gidiyorsunuz değil mi? Siz eğitim alıyorsunuz! Kucağında küçücük bebeğiyle bir anne ayakta gidiyor, siz koltuk ısıtıyorsunuz!”

Bu sözler bile o gençleri yerinden kaldırmaya yetmeyince dayanamadım, erkek öğrencilerden birisinin ensesinden yapıştığım gibi kaldırdım zorla. Ve anneyi kucağındaki minik kızıyla beraber “buyur” ettim!

Genç annenin yüzü kıpkırmızıydı, utanmıştı!

Halbuki utanması gereken o değil, ona yer vermeyen lise ve ortaokul öğrencileriydi!

Utandılar mı?

Hiç ummayın!

…..

Birkaç gündür ANDIMIZ ile yatıyor ANDIMIZ ile kalkıyoruz!

Andımız okunmalı mı, okunmamalı mı?

Andımız okunmalı!

Okutulmalı!

Ama henüz günahı sevabı, doğruyu yanlışı, iyiyi güzeli doğru dürüst kavrayamayan ilkokul çocuklarına değil, ortaokul, lise, üniversite talebelerine!

Hatta ve hatta yolda gördüğü çöpü kaldırmayana…

Dolmuşta engelliye, yaşlıya, hastaya, bebekli kadına yer vermemek için uyku rolüne soyunana…

Kahvehane köşelerinde pinekleyen çalışkan işsizlere…

Doğruyum!

Çalışkanım!

Yükselmek ileri gitmektir!

Cumhuriyetimizin kurucusu, büyük lider Atatürk’ün açtığı yolda, muasır medeniyet seviyesinin üzerine çıkmak için var gücümle çalışacağım!

Öyle mi?!

Bu dolmuşta kucağında çocuğuyla ayakta dikilen anneyi görmeyen lise ve ortaokul talebelerinin hepsi de en az bin kez büyüklerini sayacaklarına, küçüklerini seveceklerine dair yemin etmişlerdi!

Ne zaman?

İlkokul sıralarında!

…..?